آشینه

شخصیت محوری در محبوبیت نظریه های طراحی داخلی به طبقه متوسط ​​معمار اوون جونز ، یکی از تأثیرگذارترین نظریه پردازان طراحی قرن نوزدهم بود. [12] اولین پروژه جونز مهمترین پروژه وی بود - در سال 1851 ، او نه تنها مسئول تزئین کاخ بلورین جوزف پکستون برای نمایشگاه بزرگ بلکه همچنین چیدمان نمایشگاه ها در آن بود. وی یک پالت بحث برانگیز قرمز ، زرد و آبی را برای کارخانه آهن سازی داخلی انتخاب کرد و علی رغم تبلیغات منفی اولیه در روزنامه ها ، سرانجام توسط ملکه ویکتوریا رونمایی و مورد استقبال بسیار منتقدان قرار گرفت. مهمترین نشریه او گرامر زینت (1856) [13] بود که در آن جونز 37 اصل کلیدی طراحی داخلی و دکوراسیون را فرموله کرد.

شرکت طراحی داخلی آشینه

جونز در برخی از شرکتهای برجسته طراحی داخلی در آن روز استخدام شده است. در دهه 1860 ، او با همکاری شرکت لندن Jackson & Graham برای تولید مبلمان و سایر لوازم جانبی برای مشتریان برجسته از جمله آلفرد موریسون مجموعه دار هنر و همچنین اسماعیل پاشا ، خدیو مصر کار کرد.

در سال 1882 ، فهرست اداره پست لندن 80 دکوراسیون داخلی را لیست کرد. برخی از برجسته ترین شرکتهای آن دوره Crace ، Waring & Gillowm و Holland & Sons بودند. دکوراتورهای مشهور استخدام شده در این شرکت ها شامل توماس ادوارد کالکت ، ادوارد ویلیام گادوین ، چارلز باری ، گوتفرید سمپر و خیابان جورج ادموند بودند.

انتقال به طراحی داخلی حرفه ای

با شروع قرن بیستم ، مشاوران و نشریات آماتور به طور فزاینده ای انحصار شرکت های بزرگ خرده فروشی در زمینه طراحی داخلی را به چالش می کشند. نویسنده فمینیست انگلیسی ماری هاویس در دهه 1880 مجموعه مقالاتی را که به طور گسترده خوانده شده است نوشت و در آن اشتیاق مردم طبقه متوسط ​​طبقه مشتاق را با توجه به مدل های سفت و سختی که خرده فروشان به آنها ارائه می دهند ، تحقیر کرد. [15] وی از پذیرش فردی سبک خاص ، متناسب با نیازها و ترجیحات فردی مشتری حمایت کرد:

"یکی از محکم ترین عقاید من ، و یکی از اولین قوانین خوش ذوق ، این است که خانه های ما ، مانند پوسته ماهی و لانه پرنده ، باید نشان دهنده ذائقه و عادت های فردی ما باشد.